Deze (groeiende) tentoonstelling heeft een enigszins chronologische opbouw van moedige vrouwelijke makers, een reis door de tijd in West-Europa en uiteindelijke nadruk op hedendaagse kunstenaars van niet-Westerse, Afro-Amerikaanse of inheemse achtergrond.

​

• Artemisia Gentileschi (1593-ca 1656) was een Italiaanse schilder. Zij was een beroepsschilder in een tijd waarin vrouwen over het algemeen geen zelfstandig beroep hadden en werd in 1616 als eerste vrouw toegelaten tot de Accademia dell'Arte del Disegno in Florence. Op het schilderij Judith Beheading Holofernes schilderde ze zichzelf en haar leermeester Agostino Tassi, die haar verkrachtte toen ze 18 was. Geschilderde wraak.

• Angelica Kauffman (1741-1807) werd beschouwd als een wonderkind: ze kon prachtig zingen, tekenen en schilderen en beheerste meerdere talen. Haar historische schilderijen zijn ongebruikelijk voor vrouwen in de 18e eeuw, deels omdat dit werk als te groot en ambitieus werd beschouwd voor vrouwen, maar ook omdat het een goed begrip van de menselijke anatomie vereiste. Dit kon alleen echt worden bereikt door de studie van het mannelijk naakt, wat voor vrouwen verboden was. Angelica Kaufman leerde anatomie leren door  gipsafgietsels van beelden te bestuderen.

• Élisabeth Louise Vigée Le Brun (1755-1847) schilderde portretten van de Europese adel, waaronder de Franse koningin Marie Antoinette. Haar werken veroorzaakten soms schandalen: op het zelfprotret met haar dochter was een open mond met tanden te zien (!) en Marie Antoinette met een moslim jurk was te frivool. Dit portret bevorderde daarnaast wellicht een sterke groei in de vraag naar katoen, en daarmee indirect ook de groei van slavenhandel...!

• Rosa Bonheur (1822 - 1899) schilderde het 244.5 cm × 506.7 cm grote The Horse Fair in 1852-1855. Zij kleedde zich in mannenkleding (met politie permissie: een zogenaamde Permission de Travetissement) om minder gestoord te worden tijdens de twee jaar van schetsen op de plaatselijke paardenmarkt. Ze bleef dit de rest van haar leven doen, ondanks bespotting van tijdgenoten.

• Edmonia Lewis (1844-1907) was de eerste beroemde 'gekleurde beeldhouwer' en de eerste die haar Afro-Amerikaanse- en Native American erfgoed prominent in steen tot uitdrukking bracht. Een moedige pionier in haar tijd: slavernij werd pas gedurende haar leven afgeschaft en mensen van kleur bleven sterk gediscrimineerd.

• Katharine Carl (1865 –1938) schilderde portretten van Amerikaanse en Europese adel en notabelen en verbleef 9 maanden in China aan het hof van de Chinese keizerin-weduwe Cixi in de laatste fase van haar macht.

• Augusta Savage, (1892 – 1962) was een Afro-Amerikaanse beeldhouwer uit de Harlem Renaissance. Ze zette zich in voor gelijke rechten voor Afro-Amerikanen in de kunsten en was een docent en inspirator voor vele studenten.

• Claude Cahun (1894 –1954) was een Franse kunstenares, schrijfster en fotografe. Centraal staat de omkering van rollen omtrent geslacht en seksualiteit, zij thematiseerde al vroeg wat men vanaf de late jaren zestig van de 20e eeuw gendervraagstukken is gaan noemen.

• Niki de Saint Phalle (1930 – 2002) was een Frans-Amerikaanse feministische kunstenaar. Ze maakte schiet-assemblages en grote vrouwenfiguren. Haar Tarot Garden in Italië is een monumentaal solo project, waar ze ruim dertig jaar aan werkte.

• Eva Hesse (1936 - 1970) was een van oorsprong Duitse, Amerikaanse schilder en beeldhouwster, bekend om haar pionierswerk in materialen als latex, glasvezel en kunststof.

• Cindy Sherman (1954) bevraagt in haar indrukwekkende oeuvre van zelfportretten het clichébeeld waaraan de vrouw moet voldoen en maakt ons (vrouwen) bewust van het feit dat we steeds een andere rol aannemen. In de 21e eeuw ook op Instagram!

• Tracey Emin (1963) is een Engelse kunstenaar die bekend staat om haar autobiografische en confessionele kunstwerken. Emin gebruikt diverse media, waaronder tekenen, schilderen, beeldhouwen, film, fotografie, neontekst en genaaide applicaties. Haar leven is haar werk, zoals ze zelf zegt: "I realised that I was much better than anything I'd ever made".

​

• Ayana V Jackson volgt de traditie van Cindy Sherman met scherpe fotografische zelfportretten, waarin ze zichzelf in verschillende rollen uit het tijdperk van slavernij en kolonialisme plaatst.

• Jillian Pieplenbosch studeerde in 2013 af van de HKU. Ze werkt met acryl, olieverf en inkt op papier en gebruikt haar Surinaamse roots in haar werk.

• Margaret Jacobs is een Native American kunstenaar uit de Akwesanse Mohawk-stam, bekend om haar sculpturen, sieraden en schetsen. Haar gesmede beelden refereren naar de Mohawk-ijzerwerkers die hun stammen en gemeenschappen verlieten om elders in de VS te werken aan grote bouwprojecten.

• Patricia Kaersenhout onderzoekt in haar veelzijdige werk de Afrikaanse diaspora, in relatie tot feminisme, gender, seksualiteit, racisme en de geschiedenis van de slavernij.

• Raquel van Haver maakt naar eigen zeggen ‘luide’ schilderkunst waarin ze vooral de overeenkomsten tussen groepen mensen benadrukt, met empathie voor de groepen in de marge van de (Niet-Westerse) samenleving.

• Sheena Rose is een veelzijdige Caraïbische kunstenaar die woont en werkt in Barbados.

• Anya Janssen werd bekend door haar levensechte geschilderde portretten. In haar werk onderzoekt ze alle mogelijke grenzen; tussen fictie en werkelijkheid, tussen natuur en cultuur en tussen deze en andere werelden.

• Angelica Dass is geboren in Brazilië en gevestigd in Spanje. Haar werk combineert fotografie met sociologisch onderzoek en publieke participatie in de wereldwijde verdediging van mensenrechten.

• Juliana Notari zoekt in haar zeer veelzijdige werk vaak de pijngrens op, zowel van zichzelf als bij de toeschouwer. Met haar werk 'Diva' wil ze aandacht creëren voor de problematisering van gender.

​

​

​

​